Calendar

Chris Lowe  – instrumentalna połowa duetu Pet Shop Boys. Christopher Sean Lowe urodził się 4 października 1959 woku w Blackpool w Anglii. Studiował architekturę na University of Liverpool, ale jego prawdziwą pasją okazała się muzyka. Wspólnie z Neilem Tennantem założył jeden z najważniejszych zespołów w historii muzyki electro pop – duet Pet Shop Boys, z którym nagrał niezliczoną ilość ponadczasowych przebojów oraz klasyków lat ’80.

Nana , Nana Kwame Abrokwa (ur. 5 października 1968 w Akrze w Ghanie) to niemiecki raper i DJ, występujący pod pseudonimem Nana i Darkman. Szczyt jego kariery przypada na drugą połowę lat 90. XX wieku. Jego styl był charakteryzowany jako europejski rap, a teksty mówiły o relacjach z Bogiem, rodziną, a także o rasizmie i holocauście.
Nana przyjechał do Hamburga wraz z matką i braćmi w wieku 10 lat. Na początku lat 90. zaczyna grać jako DJ w klubach hip-hopowych. Współprodukował i rapował również w kilku piosenkach z DJ-em Davidem Fascherem („Here We Go”, „Make The Crowd Go Wild”), pod pseudonimem MC Africa True.

W 1995 dołączył jako raper do projektu Darkness (Bülent Aris i Toni Cottura) reprezentującego eurodance. Ich piosenka „In My Dreams” stała się przebojem. Nanie nie odpowiadał do końca styl Darkness i grupa rozdzieliła się. Obecny pseudonim – Darkman – pochodzi właśnie z tego okresu.

W 1996 Aris i Cottura założyli wytwórnię Booya Music, do której jako pierwszy artysta dołączył Nana. Pierwszy singel „Darkman” doszedł do pierwszej dziesiątki oficjalnej niemieckiej listy przebojów. Następny utwór – „Lonely” – utrzymywał się na pierwszym miejscu przez kilka tygodni. Album Nana wydany w 1997 prezentuje amerykański styl rapu, a na płycie występuje wielu innych członków Booya (m.in. Jan van der Toorn i Alex Prince).

Drugi album – Father – został wydany w maju 1998 i zawierał wolniejsze utwory z bardziej osobistymi tekstami.

Pod koniec 1999, Nana wydał singel „I Wanna Fly”, który został źle przyjęty, z powodu wzrostu znaczenia hip-hopu w języku niemieckim.

Na początku 2001 roku Nana wydał piosenkę w języku niemieckim „Du wirst sehen”. Gest ten nie został doceniony przez międzynarodowych fanów. Singel nie przyjął się i prace nad dwujęzyczny albumem Global Playa został odwołane na życzenie wydawnictwa płytowego.

Po długiej przerwie, latem 2004, Nana wydał album „All Doors In Flight No. 7” we własnej wytwórni Darkman Records. Album sprzedawany był wyłącznie na stronie internetowej Nany.

Na swoim koncie ma także dwie role – filmową – „Fernes Land Pa-ish” oraz teatralną, w sztuce „Schattenboxer”. Ponadto przez wiele lat był gospodarzem programu w Radiu NRJ, pracował także w hamburskim oddziale Universal Music oraz wytwórni EMI Music Publishing Germany. Wciąż produkuje i nagrywa muzykę. W swoich tekstach porusza problem relacji człowieka z Bogiem, rodziny oraz takich kontrowersyjnych tematów, jak rasizm i Holocaust.

Edward „Eddy” Huntington urodzony 29.10.1965 w Peterlee w Wielkiej Brytanii – brytyjski muzyk nurtu Italo Disco.
Po ukończeniu 18 lat przeniósł się z północy kraju do Londynu. Zanim jednak został piosenkarzem pracował…jako model bo przystojniak był z niego nie byle jaki.
Eddy jest artystą, który miał szczęście spotkać dobrych producentów i pracować z kilkoma fascynującymi ludźmi. Przeszedł rodzaj wideo-telefonicznego przesłuchiwania z Baby Records i przez telefon puszczono mu muzykę z „USSR”.
Wkrótce udał się do Mediolanu na sesję nagraniową i wtedy wszystko się zaczęło.
Płyta została wydana jeszcze bez kontraktu, więc szybko podpisał kontrakt z Esquire (Baby) na dalszą współpracę.
Roberto Turatti i Miki Chieregatto byli producentami wszystkich utworów, słowa większości piosenek napisał nie kto inny jak sam Tom Hooker, Amerykanin mieszkający w Mediolanie.
Eddy Huntington wielokrotnie wspomina, podkreśla że miał niesamowite szczęście, że „USSR” była jego pierwszą piosenką i na swej drodze spotkał takich wybitnych producentów!
Pokochał ten utwór natychmiast i nagrał go w ciągu tygodnia, następnie dowiedział się, że jest na włoskich listach przebojów, bo nie był tego nawet świadomy, że tak szybko ten utwór został wydany.
Piosenka „USSR” jest klasycznym kawałkiem Italo Disco i prawdopodobnie najprawdziwsza w tym właśnie stylu.
Po wylansowaniu tego utworu zaczął się pokazywać w telewizji włoskiej, portugalskiej, francuskiej, hiszpańskiej, belgijskiej i niemieckiej, oraz na kasetach wideo w wielu innych krajach.
Był na Festival Bar we Włoszech, miał tournée po Włoszech i Portugalii, oraz kilka występów w Niemczech.
Artysta sporo czasu poświęcił tej jednej piosence, a nie skupiał się na promowaniu innych nagrań jak chociażby „Up & Down”.
Nagranie „USSR” zostało wydane w 1986 roku i stało się wielkim hitem w Europie i krajach byłego Związku Radzieckiego.
W roku 1989 wydał swój jedyny album Bang Bang Baby na którym znalazły się również super udane piosenki zasługujące na miano mega hitów „Hey Senorita”, „Physical Attraction”, „May Day”, „Bang Bang Baby”.
Eddy Huntington wycofał się z przemysłu muzycznego na początku lat 90′ i został nauczycielem w szkole podstawowej Eldon Grove Primary School w Hartlepool w Anglii.
Następnie przeniósł się wraz z żoną do Tajlandii gdzie uczył w międzynarodowej brytyjskiej szkole Bangkok Patana School w Bangkoku.
Po wieloletniej przerwie, 6 lipca 2009 roku nakładem wytwórni płytowej I Venti d’Azzurro Records ukazał się singel zatytułowany „Love for Russia”.
20 lutego 2010 roku artysta wystąpił w Polsce, podczas zlotu fanów muzyki Italo Disco w Warszawie.
Trzy lata później 26 lutego 2013 roku został wydany kolejny singel Eddy’ego Huntingtona, zatytułowany „Rainy Day in May”. 5 kwietnia tego samego roku miała miejsce premiera kompilacji ZYX Italo Disco New Generation Vol. 2, na której znalazł się utwór „Honey, Honey”.
W jednym z wywiadów artysta powiedział … „Fani Italo Disco są najlepsi, zawsze byli i nadal są wierni tej muzyce i czują ją do głębi. Mam nadzieję, że miałem chociaż mały udział w tym co dobre w tej muzyce. Jestem dumny z bycia częścią wspaniałej światowej sceny muzycznej.
Dziękuję każdemu, kto kiedykolwiek kupił lub słuchał i czerpał zadowolenie z moich piosenek. Mam nadzieję, że wkrótce będę znów nagrywał. Sprawiacie, że Italo Disco wciąż istnieje” !

Mirosław Breguła – współzałożyciel i wokalista zespołu Universe. W latach ’80 piosenki Universe ukazywały się pojedynczo na płytach winylowych wydawanych przez Tonpress. Zespół miał ogromną ilość fanów, a jego utwory były przebojami fal radiowych (m.in. „Lato z radiem” czy Lista Przebojów Programu 3 PR). Jednak dopiero w latach ’90 zaczęto regularnie wydawać płyty zespołu. Największe przeboje Universe to „Ty masz to, czego nie mam ja”, „Mr. Lennon”, „Wołanie przez ciszę”, „Głupia żaba”, „Tacy byliśmy”, „Tyle chciałem ci dać” (duet z Beatą Kozidrak) czy też „Daj mi wreszcie święty spokój”. 2 listopada 2007 Mirosław Breguła popełnił samobójstwo w chorzowskiej kamienicy przy ul. Wandy, w której mieszkał.

18 listopada 1960 urodziła się Kim Wilde. Swoją pierwszą płytę nagrała i wydała w wieku zaledwie 21 lat. Pochodzący z tego albumu debiutancki singiel „Kids in America” bez problemu dotarł do 2 miejsca UK Chart i był nr 1 we Francji. Kolejne single i kolejne albumy utrwalały jej status gwiazdy. Mimo pewnych perturbacji z firmami płytowymi, wciąż parła do przodu nagrywając kolejne przeboje i stając się gwiazdą światowego formatu. Mimo, że ma w swoim dorobku dziesiątki autorskich hitów, paradoksalnie jej największym przebojem stał się cover. W 1987 roku Kim wydała singla z piosenką „You keep me hangin’ on” z repertuaru żeńskiej grupy The Supremes, który stał się światowym przebojem. Polskim fanom Kim Wilde najbliższy jest zapewne jej album „Close” z 1988 roku, który Kim promowała m.in. występem na festiwalu w Sopocie i z którego pochodzą takie hity jak „Hey Mr.Heartache”, „You came”, „Never trust a stranger” czy „Four letter word”. W 1995 roku po wydaniu płyty „Now & forever” zniknęła ze sceny, aby 11 lat później powrócić płytą „Never say never”, która oprócz premierowych utworów zawierała nowe wersje jej starych hitów. Wciąż jest aktywna zawodowo, choć jej kolejne płyty nie cieszą się już takim uznaniem jak te z lat ’80.

Melanie Janene Thornton (ur. 13 maja 1967 w Charleston, zm. 24 listopada 2001 w pobliżu Bassersdorf) – amerykańska piosenkarka. Współtworzyła europejską grupę La Bouche, założoną przez niemieckiego producenta Franka Fariana.

Od szóstego roku życia uczyła się śpiewu, a także gry na fortepianie i klarnecie. Później ukończyła naukę w college’u. W lutym 1992 roku wyjechała do Niemiec do siostry i jej męża. Śpiewała w Macon, Ga, Band, Danger Zone.

Nagrane hity to Be My Lover oraz piosenka Sweet Dreams z grupą La Bouche, które w latach 90. były na szczytach list przebojów. W 2000 roku rozpoczęła solową karierę w Niemczech. Przed listopadem 2001 roku nagrała m.in. piosenki Love How You Love Me, Wonderful Dream, Memories i Heartbeat. W 2001 roku na rynku muzycznym pojawiła się nowa płyta Melanie Thornton zatytułowana Ready To Fly (Gotowa do lotu), ukazały się trzy single z albumu oraz nagrana specjalnie dla Coca-Coli świąteczna piosenka Wonderful Dream. Na płycie DJ BoBo Celebration, która ukazała się na początku 2002 roku, gościnnie zaśpiewała z nim piosenkę pod tytułem Love of my Life.

W listopadzie 2001 roku zginęła w katastrofie lotu Crossair 3597 pod Zurychem.

Projekty w których brała udział:

• Danger Zone
• Schnapka
• Groovin’ Affairs
• La Bouche
• Le Click (Tonight Is the Night)
• Orange Blue
• Joy-Lab
• Comic
• 100%
• Men Behind
• Hystery
• Loop

Savage  czyli Roberto Zanetti urodził się we włoskiej miejscowości Massa 28. listopada 1956 roku. W trakcie uczęszczania do szkoły podstawowej zainteresowania jego skierowały się ku muzyce i majac 14. lat rozpoczął naukę gry na fortepianie.
Swoje hobby postanowił już wtedy uczynić centralnym punktem przyszłej kariery. W szkole średniej próbował swoich sił występując z różnymi grupami muzycznymi, między innymi z SANTAROSA, zbierając jednocześnie doświadczenia mogące przydać się w jego planach dotyczących przyszłej kariery. Założył wtedy własną grupę TAXI, w której obok niego występował kolega ze szkoły, ZUCCHERO „Cukier” Fornaciari, grający na gitarze.

Jako Robyx pisał i produkował przeboje dla takich wykonawców jak Radiorama, Wilson Ferguson, Paula Evans. Pod koniec lat ’80 wylansował nową gwiazdę – rapera Ice MC. Później był ojcem sukcesu takich wykonawców jak Double You i Alexia. Wszyscy kojarzą go jednak przede wszystkim jako czołowego wykonawcę italo disco i autora nieśmiertelnego hitu „Only You”